Çağ'ın gereklerini kavrayan ve tarihi planda ki örnek yerel yönetim deneylerinden beslenen bir anlayışa ilişkin özlem tüm toplum kesimleri tarafından dile getiriliyor. Fiziki projelerden, bitmek bilmeyen tamirat faaliyetlerinden, köstebek yuvasını andıran sokak yenileme çalışmalarından, yüksek bütçeli festivallerden, akraba, eş-dost alımlarıyla şişirilen kadro politikalarından, gereksiz birçok doğrudan alımdan, bütçenin eritilmesi için icat edilen ihalelerden, ifrat noktasına çıkmış harcamalardan ve daha birçok nedenden dolayı mevcuttaki yerel yönetim anlayışları iflas etmiştir. Demokrasinin beşiği olarak adlandırılan yerel yönetim organlarına atanış biçimi, meclisin teşekkülü, seçim taahhütlerinde ki dil ve yöntemlerin hemen hemen hiç birin de demokratik tutum esas alınmaz ! Aksine genel merkezlerden alınan ruhsatın "geri dönüşleriyle" ilgili yazılı olmayan normların altında ezilen ve fırsat buldukça da "dünya'lığını" yapmaya çalışan bir yerel yönetim erkleri vardır karşımız da duran !.. Mevcut partilerin ezici çoğunluğun da demokratik süreçler işlemez ! Bu yüzden yerel yönetimlerin büyük çoğunluğunda da demokratik teamüller yoktur ve olması için bir çaba ortaya konulmamıştır ! Parti hiyerarşisini, kişisel çıkar ve siyasal nüfuz anlamın da fon'lamakla görevli kılınan yerel yönetim aygıtları bir yanıyla da hiç bir zaman bağımsız olamamışlardır ! Parti genel merkezleri yerel yönetimler ile ilgili olarak; politik perspektifi ve sosyal politikaları belirleme ve denetlemenin dışında başka şeylerle kendini misyonlandırırsa, işte o zaman belediyecilik ile ticaret birbirine karışır gider !..  Halka ulaşmak demek: 15 gün de bir yapılan halk günleri, cenaze ve düğün törenlerine katılım, ara bir esnafın elini sıkmak ya da yapılan sosyal yardımları "kendinden menkul iane faaliyetleri" ne çevirmek değildir ! İnsanları, yerel yönetim binalarında ki riyaset makamlarının önün de bekleşip duran et-kemik yığınları olarak mütalaa etmek değildir ! Büyük beklentilerin avuntusuyla sos'landırılmış irrasyonel bir bölge gerçekliği de değildir ! Halkçı politikalar yürütebilmek için halkın enerjisinin ve temsiliyetinin yerel yönetime dahil edilmesi gerekir. Bunun için de mahalle meclislerinin oluşturulması, var olanların da "işlevlendirilmesi" gerekir. Mahalle meclislerini muhattap alıp onlarla ortaklaşmayan hiç bir yerel yönetim demokratik olamaz ! Bunun aksini de tarih şimdiye kadar yazmamıştır ! Toplumun tepkilerini nötralize etmeye odaklı anlayış çare olamıyor artık ! Fiziki projelerin ve bitmek bilmeyen yama-tamir faaliyetlerinin "hizmet" endeksli bir algısı yok artık toplum katın da ! Rutin'e bağlanmış sözüm ona "sosyal yardım ağları" nın da cazibesi yok artık ! Lüks harcamaların, şatafatlı törenlerin, işlevsiz bir yığın müdürlük makamlarının, nepotizm'in, "bugün git-yarın gel, biz sizi arayacağız" muhabbetlerinin odağından hızla sıyrılmalıdır yerel yönetimler !.. Parti politikaları ile lokal politikaların harmanlanması tek başına yetmez. Bu konuyu içselleştirip , pratiğe dökecek kadroların oluşması gerekir. Belki bunun için de ; "felsefe atölyeleri" , "siyaset akademileri", uygun çalışma iklimi, "bilgi evleri" , "Ekklesia'lar (halk meclisleri)" , "forum" meydanlarında ki halk toplantıları..... O kadar çok şey lazım ki !..